7  красавіка адразу ў некалькіх маіх блізкіх сяброў па жыцці і ў Фэйсбуку -- дзень народзінаў.

Таму й вырашыў яшчэ раз выказацца з гэтай нагоды. Каб зараз і на будучыню нікога не пакрыўдзіць. Бо абсалютна любая крыўда заўсёды ірацыянальная сама па сабе. Як, дарэчы, і любы паклёп або знявага, якім не павінна быць месца ў Крымінальным Кодэксе дэмакратычнай дзяржавы.

.

Пасля таго, як мне пераваліла за 30, я прытрымліваюся адной з балцкіх традыцый, згодна з якой нікога з блізкіх людзей не прынята віншаваць з "днюхамі"(днямі народзінаў). Ну, каб знарок ці незнарок тым самым не нагадаць аб тым, што імяніннік яшчэ на год наблізіўся да вечнасці.

У згаданай традыцыі закладзена глыбокая філасофія, якую з-за пыхлівасці, ганарлівасці(тщеславия), назапашаных крыўдаў ды іншых такога кшталту якасцяў многім цяжка зразумець. Таму не буду далей тлумачыць яе сэнс -- гэта надта доўга, як кажуць, "многа букафф".

Усіх сваіх сябраў па жыцці, па партыі БСДП(Грамада) і ў Фб( а іх лічба ўжо набліжаецца да тысячы) я таксама прасіў бы на маю "днюху" мяне не віншаваць: мне лепш не нагадваць пра сумнае ні ў якой форме. Ну а калі нехта, раптоўна ўбачыўшы ўзгадку аб гэтым ў Фб, наклацае кліч "Жыве Беларусь!" -- гэтага для мяне будзе болей чым дастаткова.

На жаль ці на шчасце, але нашае жыццё так уладкавана, што ў чалавеку недзе пасля 30 уключаецца праграма на старэнне арганізму. Вы яшчэ можаце нешта ствараць, вынаходзіць, марыць, шукаць, спадзявацца і г.д. Але вы ўжо ня той!

І чым вы становіцеся старэй, тым больш вы няздольныя сувымяраць свой імпэт, свае амбіцыі і памкненні з імпэтам, планамі, марамі і думкамі маладых – тых, каму яшчэ няма 30. І з гэтым трэба змірыцца.

Мне падаецца, што калі б большасць беларусаў прытрымлівалася б такога кшталту традыцый і жыццёвай філасофіі, дык ніколі б не абірала псіхічна хворых людзей ва ўладу. І тады б у 1994-м беларускае грамадства ніколі б не пайшло на паваду  ў амбітных “разумнікаў” -- так званых “маладых ваўкоў”(В.Ганчар, Д.Булахаў, А.Фядута…), якія замест сябе прапіхвалі на вышэйшую пасаду ў дзяржаве зусім непадрыхтаванага чалавека з псіхапатычнымі характарыстыкамі і дэспатычнымі схільнасцямі. Расплата за тую памылку ўжо жахлівая. А ў бліжэйшай будучыні, калі не супыніць і не ўтаймаваць вар’ята, яна стане яшчэ большай.

Каб беларускаму грамадству пазбягаць у будучыні такіх  жахлівых памылак, каб асобным яго лепшым прадстаўнікам ня надта хутка старэць (прынамсі ў думках, душой), каб не ныць і не бурчэць-- трэба штодня звяраць свае думкі з планамі і памкненнямі тых, каму трыццаць яшчэ ня стукнула.

Гэта і ёсць своеасаблівая грамадская прышчэпка  ад  той безадказнасці, суцэльнага вар’яцтва і жывёльнага ірацыянальнага страху, што назіраецца сёння  ў  чыноўных калідорах  беларускай  улады. І  асабліва  на яе вяршыні.

А для кожнага  паасобку  такі падыход будзе якой-ніякой, але ўсё ж  псіхалагічнай зарукай ад таго, каб  самому,  калі не  надта пашчасціла з генатыпам,  ня  ўпасці  ў неспрыяльных  умовах  або ў старасці  ў стан безадказнасці,  бязглуздасці, неадэкватнасці, старэчага маразму і дэменцыі.

P.S. Ну а сённяшнім імяніннікам, як і ўсім чытачам майго блогу на БП -- мой невялічкі музычны падарунак: "Песня аб Радзіме" на словы Генадзя Бураўкіна. Відэа тут не размяшчаю, яно па спасылцы ніжэй:

https://www.youtube.com/watch?v=2zn1ywBWGF0