Дыктоўка ад Ніла Гілевіча
Атрымаў ліст з Лондана ад сябра Любаміра Рэгака і ад ягож вершы Ніла Гілевіча.
Прыгадаў, як у 2008-м годзе ў гонар 90 годзьдзя утварэння БНР я прыдумаў і арганізаваў першую агульнанацыянальную дыктоўку. Тады не згаворваючыся пісаць селі беларусы па ўсім свеце. Пісалі і З.Пазьняк і І.Сурвіла, малы і стары. Маімі хаўруснікамі завадатарамі дыктоўкі паміж амбасадарамі сталі кіраўнік амбасады Славакіі Любамір Рэгак і Швэцыі - Стэфан Эрыксан. Менавіта амбасадары краінаў Эўразьвязу першымі напісалі дыктоўку разам з кіраўнікамі незалежных СМІ. Покуль быў той склад амбасадараў, мы кожны год пісалі дыктоўку па беларускай мове. Гэта былі дыктоўкі салідарнасці. Амбасадары пісалі разам з ахвярамі палітычных рэпрэсій, з роднымі палітвязьняў.
Шмат што зьмянілася з тае пары. Сёння вершы па беларуску чытаюць амбасадары з міністрам замежных справаў Макеем. А палітычныя лідары –ахвяры рэпрэсій спрабуюць дыктаваць Лукашэнку.
Таго народа
Таго народа ўжо няма, няма,-
Таго, што сто гадоў таму задумаў
На волю выйсці з рабскага ярма,
Пазбыцца назаўсёды здзеку-глуму.
Таго народа ўжо няма, няма:
Часціну - растралялі ў Курапатах,
Часціну праглынула Калыма,
Часціна - спапялёна ў родных хатах…
Таго народа ўжо няма, няма!
Той - знік Той - годнасць меў. Дык і не выжыў.
А ёсць… а ёсць - бязмоўная гурма.
У загарадзі. Пад аховай выжлаў.
Таго народа ўжо няма… Але!
Але ён здолее паўстаць нанова,
Калі ў душы ягонай на чале
Усіх святых парываў стане МОВА.
Выбухайце, сябры, выбухайце!
Вякамі нарастала неўтаймоўная
Энергія нацыянальна-моўная
І ўрэшце немасць рабскую ўзарвала
Такімі выбухамі, як Купала,
Як Колас, Багдановіч і Гарэцкі, -
І паліліся, забурлілі рэчкі
Паэзіі - наскрозь у веры божай.
А мудрай! А праўдзівай! А прыгожай!..
Ад гэных выбухаў прайшло стагоддзе.
Зноў немату прарочыць нам Страхоцце,
Ды мовы гул глыбінны не сціхае
І – ах жа, як магутна выбухае!